स्मशाने ही आता बोलकी झाली
रडु लागली माणसांवर
रास लागली कशी इथे रे
काळ धावला जगण्यावर
भेटीगाठीची तूटली दोरी
सरणही न लाभे इथे कुणा
कुठे वाहती प्रेत हजारो
कुठे फेकती रस्त्यांवर
अश्रु वाहती क्षणोक्षणी
रोज हृदयावरी घाव नवा
उध्वस्त झाले घरे हजारो
वादळ दु:खाचे काळजांवर
निशब्द झाली रस्ते माणसे
निशब्द झालेय जगणेही
दूर जाहली माणसे अचानक
वेळ हातीही असल्यावर
जड झाली पावले आता
चालता वेदनेच्या काट्यांवर
जन्मभराची पायपीट कुठे
वेध लागले घरट्यांवर
सोकलेला चेहरा तो
मरणयातना भोगतोय रोज
मिळेल का गोळी कुठली
जड भाकरी सांजेवर
बंदिस्त विळखा काळाचा
प्रकाश कुठे ना दिसे इथे
कुठे असे रोज दिवाळी
कुठे निजती पाण्यावर
वेळ ही कठिण जरी
निघुन जाईल धीर धरा
धावून जा कठिण समयी
मिळुनी वार करू प्रसंगावर
✍ ॲड. विशाखा समाधान बोरकर
******************************************
बाप हृदय लेकराचं बाप अवघे आकाश बाप श्वास जगण्याचा बाप घरट आयुष्याचं बाप वरून रागीट पण त्याचं हृदय फुलाच बाप पाहतो स्वप्नं आपल्या ...
शब्द तेच आहेत, कानामात्रा बदलला की अर्थ बदलतो.... शब्द बदलले की आम्ही ही बदलतो! आम्ही माणुसच; पण आम्हाला या शब्दांच्या मा...
उघडून दार शिक्षणाचे घडवली मोठी स्त्री क्रांती स्त्री शिक्षणाचे तुम्ही प्रणेता धन्य धन्य तुम्ही क्रांतीज्योती महात्मा ज्योतिबा ...
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा