तुझ्या क्रूरतेचा कळसच मानवा
इतका चढतो आहे
जीव घेऊनी कोणाचा
तो महल बांधतो आहे
तुझ्या हृदयातील सांग
गेली कुठे ती मानवता
अहिंसेचा बुद्ध तुला
कधी कळणार आहे .........?
नश्वर इथले विश्व हे सारे
मृगजळामागे तु धावतो आहे
जरी श्रीमंत त्या वैभवाचा
समाधान कुठे तुझ्या मनात आहे.....?
घालता अलंकार मोत्या सोन्याचे
का अहंकारते मन तुझे......?
त्या सोन्याच्या वैभवाला त्यागणारा
सिद्धार्थ तुला कधी कळणार आहे......?
का अधिराज्य गाजवायचे लोकावर
कधी मनावर राज्य करू पहा
कळेल तुला मोल मनाचे
शिंपल्यातील मोत्यापेक्षा जास्त आहे
दिसता रोगी तुला रे किडस
गरीबही तुला वाटते तुच्छ
त्या रोग्यांची सेवा करणारा
बुद्ध तुला कधी कळणार आहे......?
बुद्ध म्हणजे जात धर्म नव्हे
ना कुठला चमत्कार आहे
तो माणूस म्हणून जगण्याचा
एक जीवन मार्ग आहे
तू वाच एकदा अष्टांगिक मार्ग
येईल जाग तुला
ते आत्मसात केल्याशिवाय तुला
कसा बुद्ध कळणार आहे.....?
तो वैभवाचा महल
तो अमृताचा घास
तुला तुझाच राहू दे
कधी भाकरीच्या स्वरूपात जा
त्यावर रस्त्यावरच्या भिकाऱ्या जवळ
त्याच्या भुकेची केलेली शांत तृष्णा
त्याचे एक स्मित हास्य
सर्वात अनमोल भेट आहे
तुला बुद्ध समजून घेण्यासाठी
नाही करावा लागेल त्याग कुठला
प्रज्ञा शील करुणा
बुद्धाचा सोपा सरळ मार्ग आहे
जेव्हा मनात तुझ्या
येईल वादळ
हृदयी काहूर अशांत आहे
त्या वादळातून वाचवणारा
एकमेव बुद्ध मार्ग आहे
तू बनवलेले अणूचे शस्त्रे
फार विघातक नाहीत रे
तुझ्या शब्दाच्या धावा पेक्षा
तू जाणून घे ती सम्यक वाणी
तुला खरा बुद्ध कळणार आहे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा